Γεννήθηκα στη Θεσπρωτία το 1968.
Ζω στην πόλη της Ηγουμενίτσας Θεσπρωτίας απο τα νεανικά μου χρόνια.
Έχω δύο αδερφές , οι οποίες ζουν , εδώ και πολλά χρόνια , στην «Νύφη του Βορά» την Θεσσαλονίκη.
Έχω ο ίδιος δύο παιδιά , τα οποία υπεραγαπώ και τα σκέφτομαι κάθε στιγμή της ημέρας.
Ξεκίνησα να γράφω στίχους , ποιήματα και διηγήματα από πολύ μικρή ηλικία.
Τα πρώτα μου στιχάκια , ποιήματα και φανταστικές ιστορίες , τα έγραψα όταν ήμουν ακόμα μαθητής στο Δημοτικό.
Όλοι με απέτρεψαν από το να ασχοληθώ με τον συγκεκριμένο τομέα γιατί ήξεραν πολύ καλά ότι εάν το ακολουθούσα ως επάγγελμα θα υπέφερα οικονομικά.
Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ περιστασιακά και μόνο από αγάπη.
Με κέρδισε όμως ο αθλητισμός όπου σαν αθλητής του Στίβου είχα πολλές διακρίσεις στο αγώνισμα του ακοντισμού με την ομάδα μου Γ. Σ. Πρωτέας Ηγουμενίτσας. Στην οποία είμαι πλέον προπονητής εδώ και 26 χρόνια.
Πήρα την απόφαση να γίνω Γυμναστής και τα κατάφερα
Τελείωσα τις σπουδές μου στην Εθνική Γυμναστική ακαδημία της Σόφιας (Βουλγαρία) το 1995.
Εργάζομαι ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση Θεσπρωτίας από το 2000.
Σε μία δύσκολη φάση της ζωής μου , σε ηλικία 45 χρονών , ασχολήθηκα περισσότερο με τους στίχους , το διήγημα μα και με την συγγραφή κειμένων κοινωνικού περιεχομένου.
Κάποια ημέρα αποφάσισα να τα δημοσιοποιήσω κάποια από αυτά αλλά .. όχι με το όνομά μου.
Μέσω του διαδικτύου γνώρισα τον άνθρωπο που , τελικά , θα «άναβε το φιτίλι» για την περεταίρω πορεία μου στον τομέα αυτό.
Η Ελένη Μέη Ασημακοπούλου , έμελε να είναι ο άνθρωπος που θα με βοηθούσε … από τότε … σε όλες μου τις κινήσεις.
Δεινή στιχοπλόκος με ποιητική πένα και μεγάλη καρδιά με σύστησε σε έναν μοναδικό στο είδος του μουσικοσυνθέτη … τον Χρήστο Γιαννόπουλο.
Η φιλία που ξεκίνησε με τα δύο αυτά άτομα είναι δυνατή εδώ και επτά χρόνια ενώ οι συνεργασίες μας σε δεκατρία (13) τραγούδια , μέχρι στιγμής , ήταν το λιγότερο …. Εξαιρετικές.
Έφτιαξε πανέμορφα τραγούδια με τους στίχους μου , κάτι που δεν μπορούσα να ονειρευτώ ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα.
Τέσσερα πανέμορφα τραγούδια με τον Νίκο Μπλιό ( Θα την ζούσα και πάλι – Οι αγάπες είναι δανεικές – Το τσιγάρο που με καίει - Γυναίκα δηλητήριο) , με την Αλεξάνδρα Λυκούδη ( Σ’ αυτή την πόρτα) , τον Παντελή Αμπαζή ( Είναι εκείνη) , τον Παύλο Καρποδίνη ( Οι ευθύνες ) , τον Τάκη Λιβανό ( Μάγισσά μου ) , τον Τάσο Χαρανιά ( Το ταξίδι ) , την Λίνα Μιχαήλ ( Μαγεμένο καράβι ) , την Βάσια Ζήλου (Μια λέξη τόσο απλή) ένα απίστευτο τραγούδι που ερμήνευσε η μοναδική Ελένη Δήμου ( Το σκιάχτρο) , τον Σπύρο Παπαδήμα ( Ο Τζίμης ο πλεξούδας) ,την Χριστίνα Μαραγκόζη (Τρέξε και φτάσε με)
Ο Σάκης Σαμαράς τραγούδησε το (Μαγκιά δεν είναι μάτια μου ) με συνθέτη τον Μανδαράκη Νικόλαο , το (Κόλαση και Παράδεισος ) με συνθέτη τον Ζουζό Κωνσταντίνο και το (Έγινε ο κόσμος μια σταλιά) με συνθέτη τον Γιάννη Μαγγελάκη.
Ένα ακόμη τραγούδι , (Μόνο οι φίλοι) , δημιουργήθηκε σε στίχο δικό μου και σύνθεση του Βασίλη Κουλούρη (μουσικό στο σχολείο μας) που τραγούδησε η χορωδία του Α' Δημοτικού Σχολείου Ηγουμενίτσας.
Το 2020 άλλους πέντε στίχους μου έκανε τραγούδια ο συνθέτης και ερμηνευτής Θάνος Αλεξάνδρου (δύο σε ελληνικό και τρία σε αγγλικό στίχο) Το "Δεν μετανιώνω" , "Δεν γεννήθηκες ποτέ" , "Keep me warm" , το "Living in a city".και το "EMMA Blud"
Με τον συνθέτη και ερμηνευτή Στέλιο Βακουφτσή δημιουργήσαμε το "Το κύμα" σε ερμηνεία Νίκος Μπλιός , το "Θα σου λένε" που ερμήνευσε ο ίδιος ο Στέλιος Βακουφτσής , όπως και το . "No more tears"
Προτιμώ να δίνω λίγους και καλούς στίχους , κάθε χρόνο.
Έτσι το κάθε τραγούδι κάνει τον …. «κύκλο του» και από ότι φαίνεται αυτή μου η επιλογή με δικαιώνει μιας που ακόμα και τώρα ακούγονται όλα με αγάπη από τον κόσμο.
Φυσικά και ακολουθεί συνέχεια αλλά … κάθε τι στην ώρα του Περιμένουμε κι άλλα τραγούδια σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Είναι στη φάση της δημιουργίας αυτή την στιγμή.
Εκτός όμως από τα τα τραγούδια υπήρχε σπουδαία εξέλιξη και στο συγγραφικό μου έργο.
Συνεργάστηκα πολύ πετυχημένα με τον εκδοτικό οίκο ΑΕΝΑΟΝ και ήδη έχουμε δύο βιβλία που κυκλοφορούν σε όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας.
«8 Ιστορίες σε μπουκάλια που ξέβρασε η θάλασσα»
… και …
«Ταξίδια στην απέναντι όχθη»
Ακολούθησα το διήγημα έχοντας ως σκοπό μου να γράφω σύντομες ιστορίες οι οποίες να μην κουράζουν ιδιαίτερα , να κρατούν το ενδιαφέρον και πάντα να έχουν κάποιο ηθικό δίδαγμα , αλλιώς δεν υπάρχει λόγος ύπαρξής τους.
Αποδείχτηκε ότι επηρεάζουν πολύ θετικά όσους τα διάβασαν και μάλιστα ανθρώπους όλων τον ηλικιών.
Αγαπήθηκαν πολύ από όσους τα διάβασαν και υπό την δική τους παρότρυνση ετοιμάζω ένα ακόμα βιβλίο , αυτή την φορά μυθιστόρημα.
Το τι θα γίνει στο μέλλον …κανένας δεν γνωρίζει. Ούτε εγώ … ούτε κάποιος άλλος αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να σταματήσω να γράφω ποτέ.
Απόδειξη γι αυτό είναι και οι περίπου 650 στίχοι και 50 ποιήματα που έχω ήδη γράψει και περιμένουν καρτερικά …κάποια …στιγμή να δουν το φως τις δημοσιότητας.
Όλα θα κριθούν από την πορεία και φυσικά από την αγάπη του κόσμου.
Παρόλα αυτά θεωρώ τον εαυτό μου γυμναστή … με κάποιες … καλλιτεχνικές ανησυχίες , εάν μου επιτρέπεται η έκφραση.
Οι περγαμηνές και οι τίτλοι δεν με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα ...παρά μόνο …. να μου αρέσουν …εμένα προσωπικά οι συνεργασίες , οι δημιουργίες αυτών τον συνεργασιών και οι δυνατές φιλίες που απόχτησα χάριν αυτών .

YouTube channel (Το κανάλι μου στο YouTube):
https://m.youtube.com/channel/UC_pSzJ7lDKA_z-n5pflciRA