Όπυ (Καλλιόπη) Σαρπάκη-Ζούνη (1941-2008)

Γεννήθηκε στο Κάιρο στις 4 Φεβρουαρίου του 1941, ενώ το 1963 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Η οικογένεια της καταγόταν από την Κρήτη και τη Σαντορίνη.

Στο Κάιρο σπούδασε ζωγραφική, κεραμική στο Αμερικάνικο Κολέγιο καθώς και φωτογραφία. Στην Ελλάδα συνέχισε τις σπουδές της στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, εμπλουτίζοντας τις με τη σκηνογραφία και τη διακόσμηση. Μεταξύ των καθηγητών της συγκαταλέγονται ο Γιάννης Μόραλης, ο Γιώργος Μαυροϊδης και ο Βασίλης Βασιλειάδης.

Πραγματοποίησε την πρώτη της έκθεση στο Κάιρο το 1962. Συνολικά πραγματοποίησε πάνω από 70 ατομικές εκθέσεις και 450 συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις. Είχε συμμετάσχει, επίσης, σε διεθνείς Μπιενάλε και Τριενάλε. Στο τέλος του 2006 και αρχές του 2007 πραγματοποίησε μία μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, Η έκθεση αυτή είχε τίτλο: «Το παρόν και η πρόσφατη εικοσαετία».

Ήταν εκπρόσωπος της γεωμετρικής τέχνης στην Ελλάδα. Οι δημιουργίες της ήταν επηρεασμένες από τον αραβικό πολιτισμό αλλά ενσωμάτωναν και ελληνικά στοιχεία.

Ήταν παντρεμένη από το 1965 με τον Αλέκο Ζούνη, με τον οποίο απέκτησε δύο γιους, και κατοικούσαν στην Πεντέλη Αττικής. Πέθανε έπειτα από δωδεκαετή μάχη με τον καρκίνο, η οποία την ταλαιπώρησε από την αρχή αλλά δεν την εμπόδισε να συνεχίσει να δουλεύει.

Στις 5 Δεκεμβρίου του 2008 σε νοσοκομείο της Αθήνας, όπου νοσηλευόταν από τις 25 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.

* * *
Η ίδια έλεγε για το έργο της: "Πάντα γνώριζα πως η τέχνη μου έχει άμεση σχέση με τα κοινωνικά συστήματα που επικρατούν. Πιστεύω πως, αν ζούσα σε άλλη εποχή, θα είχα εκφράσει διαφορετικά τις ιδέες μου και θα έφτιαχνα άλλα έργα. Επίσης, αν ζούσα και σε άλλη χώρα, θα προέκυπταν και άλλα έργα. Όμως το σημαντικό για κάθε άνθρωπο είναι να τολμά. Κάθε δημιουργός πρέπει να συνειδητοποιεί ότι το πολυτιμότερο που διαθέτει είναι η σκέψη του και πως μπορεί να αναπτύξει με άπειρους τρόπους το δώρο της έκφρασης, αν ενεργοποιήσει την εσωτερική του φλόγα. Το συνολικό του έργο δεν είναι στατικό, είναι μια διαδρομή, μια πορεία που έχει σχέση με τη ζωή και την εποχή του. Οι θεωρίες δεν έχουν αξία για την ίδια την τέχνη, αλλά για την ιστορία της. Στη τέχνη σημασία έχει ο τρόπος. Επιτρέπονται όλα και τίποτα. Η τέχνη είναι τόλμη, ένας διαρκής αγώνας για να ξεπερνάς τα όρια του εαυτού σου. Κέρδος είναι το ξετύλιγμα της προσωπικότητάς σου μέσα στο χρόνο, ο διάλογος με τον εαυτό σου, με τις γενιές."

(από τον κατάλογο της έκθεσης στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, 2006)