Η Σοφία Γεωργιάδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Δράμα το 1994, είναι ένα ανήσυχο παιδί από παιδί…. Από τα τέσσερα της έπαιρνε μολύβι και χαρτί και προσπαθούσε να κάνει καλλιγραφικά γράμματα, αφού έβλεπε τα υπέροχα γράμματα της μητέρας της. Πριν μάθει καλά καλά να σχηματίζει προτάσεις, ηχογραφούσε ποιήματα δικά της. Μόλις ξεκίνησε να γράφει, έγραφε κάθε μέρα για το πως περνούσε τη μέρα και καταμετρούσε όλες τις σκανταλιές της...
Μεγάλωσε και στα 12 της έγραφε τέτοιες εκθέσεις στο σχολείο, που οι καθηγητές δεν πίστευαν ότι της έγραφε μόνη της. Κι όμως μόνη της, από παιδί. Στα 13 ξεκίνησε πιάνο, της άρεσε τόσο πολύ η μελωδία, όπως και να τραγουδά στο σπίτι.
Η Σοφία είχε ένα μεγάλο όνειρο, να γίνει η δασκάλα που δεν είχε ποτέ στο σχολείο…
Το 2017 πήρε το πτυχίο της στη Ρόδο και έτσι πραγματοποίησε το όνειρο της. Ταυτόχρονα με τις σπουδές της ξεκίνησε κλασικό τραγούδι, αφού πάντα όπου κι αν βρισκόταν τραγούδαγε. Έπειτα ήθελε να εξερευνήσει το κόσμο της ειδικής αγωγής και έκανε την εξειδίκευση της. Η εξερεύνηση είναι η πηγή της ζωής της, αλλιώς δε ζει. Λατρεύει τα παιδιά όσο τίποτε άλλο, αφού είναι αθώες ψυχές που λαχταρούν αγκαλιές και παιχνίδι όπως κι εκείνη. Το
Τα ποιήματα που έχει γράψει είναι πολλά, ιδιαίτερα και βαθυστόχαστα, όπως και στίχους τραγουδιών. Ήρθε η στιγμή που έγραψε και το πρώτο της παραμύθι «Ο πειρατής στη στέγη». Η έμπνευση ήρθε με τον εγκλεισμό το 2020 και άμα τύχει και έχει έμπνευση απλά ξεκινά να γράφει, δε σκέφτεται τίποτα άλλο, ό,τι γράφει πηγάζει από τα βάθη της ζεστής καρδιάς της… Ταξιδευτής και Επιστροφεύς με τους μικρούς δημιουργούς της. Οι μικροί δημιουργοί είναι οι συνοδοιπόροι στο δρόμο της ζωής, στο σχολείο, στην αυλή, την κάνουν ευτυχισμένη και αποτελούν τον λόγο που θέλει να δημιουργεί
