Το 1965 διορίσθηκε διευθυντής της νεοσύστατης «Ένωσης Φρουτοπαραγωγικών Συνεταιρισμών Νάουσας» και το 1966 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της συνεταιριστικής εταιρίας «ΕΛΛΑΣ ΦΡΟΥΤ», της οποίας έγινε και πρώτος διευθυντής.

Το 1964 συμμετείχε ως υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο του Φιλώτα Κόκκινου, εκλέχθηκε δημοτικός σύμβουλος και έγινε πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, σε ηλικία 27 ετών, και αντιδήμαρχος Νάουσας.

Στις εκλογές του 1975 εκλέχθηκε δήμαρχος Νάουσας και επανεκλέχθηκε στο ίδιο αξίωμα στις εκλογές των ετών 1978, 1982, 1986, δηλαδή σε τέσσερις συνεχείς 4ετίες. Παραιτήθηκε στις 15 Μαΐου 1989 και εξέθεσε υποψηφιότητα με τον ενιαίο, τότε, ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Λόγω του καλπονοθευτικού εκλογικού συστήματος δεν εκλέχθηκε βουλευτής, όπως και στις εκλογές του Νοεμβρίου 1989 και του Απριλίου 1990, στις οποίες επίσης συμμετείχε.

Στην κυβέρνηση Τζανετάκη, το 1989, διορίσθηκε, με απόφαση του υπουργικού συμβουλίου, γενικός γραμματέας (περιφερειάρχης) Δυτικής Μακεδονίας, θέση στην οποία υπηρέτησε μέχρι τον Οκτώβριο 1989, οπότε και παραιτήθηκε.

Τα έτη 1985 – 1988 ήταν αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη Μόνιμη Διάσκεψη των Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο.

Επί 6 έτη (1982 - 1988) ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εμπορικής Τράπεζας, ως εκπρόσωπος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδος (Κ.Ε.Δ.Κ.Ε).

Στις 21 Απριλίου 1967 τα όργανα της χούντας τον συνέλαβαν και τον εξόρισαν στην Γυάρο, μαζί με περίπου 6.500 αγωνιστές της Αριστεράς. Εν συνεχεία και σε όλη την διάρκεια της χούντας υπέστη τους διωγμούς που υπέστησαν όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες.

Ήταν ιδρυτικό μέλος της Ε.ΑΡ. και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής. Πρωτοστάτησε στην δημιουργία του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ το 1988 και ήταν μέλος της πρώτης του Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής.

Στις δημοτικές εκλογές του 1998 ηγήθηκε ενός ενωτικού, ακομμάτιστου αλλά Αριστερού, ψηφοδελτίου και εκλέχθηκε για πέμπτη φορά δήμαρχος Νάουσας. Η θητεία του έληξε στις 31/12/2002 και αποχώρησε χωρίς να θέσει ξανά υποψηφιότητα. Με ομόφωνη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου τού απονεμήθηκε το χρυσό μετάλλιο της Νάουσας σε αναγνώριση της μακρόχρονης θητείας του στο αξίωμα του δημάρχου.

Στα απομνημονεύματά του, που εκδόθηκαν το 2008 με τον τίτλο Η Αναφορά Μου από τις εκδόσεις Ἀνάλεκτο, φωτίζει πολλές πτυχές της σύγχρονης ιστορίας της Νάουσας αλλά και της Ελλάδας γενικότερα. Μιλάει για την τοπική αυτοδιοίκηση, την Αριστερά και φυσικά για τη Νάουσα, τα οράματα και τα έργα του. Περιγράφει τη γνωρισμία του με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Λεωνίδα Κύρκο, τον Ἠλία Χ. Παπαδημητρακόπουλο κ.ά. και ανιστορεί τα χρόνια της κατοχής, του εμφυλίου, της χούντας και της μεταπολίτευσης.