Ο Πέτρος Ανταίος (λογ. ψευδώνυμο του Σταύρου Γιαννακόπουλου), βρέθηκε στη δίνη του 20ού αιώνα. Γεννήθηκε στην Προύσα το 1920 και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη, όπου κατέφυγε η οικογένειά του μετά τη Μικρασιατική καταστροφή. Άρχισε να δημοσιεύει στα Νεοελληνικά Γράμματα από 18 χρονών. Σπούδασε στην Ανωτάτη Εμπορική και αργότερα στο Λογοτεχνικό Ινστιτούτο Γκόρκι της Μόσχας.

Ο Σταύρος Γιαννακόπουλος, ο Σταμάτης της Αντίστασης, ο Πέτρος Ανταίος της λογοτεχνίας και της ποίησης, υπήρξε μια από τις ωραιότερες μορφές του κινήματος της Αριστεράς στη χώρα μας.

Τις μέρες της εισβολής των ναζί στην Ελλάδα ίδρυσε τη "Φιλική Εταιρεία Νέων". Ήταν γραμματέας της Κ.Ε. του ΕΑΜ των νέων, από τους οργανωτές της ΕΠΟΝ και επικεφαλής των ΕΠΟΝιτών ανταρτών του ΕΛΑΣ, για την ίδρυση και την πολεμική δράση των οποίων συνεργάσθηκε στενά με τον Άρη Βελουχιώτη. Υπήρξε στη συνέχεια στέλεχος του Δημοκρατικού Στρατού της Ελλάδας, μετά την αποχώρηση του οποίου μαζί με χιλιάδες άλλους μαχητές βρέθηκε πολιτικός πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση. Εκεί σε συνεργασία με τον Έρενμπουργκ, την Αιχμάτοβα και άλλους Σοβιετικούς συγγραφείς, παρουσίασε έργα τριάντα σύγχρονων Ελλήνων συγγραφέων. Έργα του δημοσιεύτηκαν στα ρωσικά και στις κυριότερες γλώσσες των λαών της πρώην ΕΣΣΔ, καθώς και μεγάλος αριθμός άρθρων του στον κεντρικό Τύπο της Μόσχας. Μετά τον επαναπατρισμό του εξέδωσε πολλά έργα του και μεταφράσεις Πούσκιν, Τολστόι, Μπούνιν, Μαγιακόφσκι, Ριμπακόφ, Τουργκένιεφ, Ντοστογιέφσκι κ.ά.

Στα έργα του περιλαμβάνονται δύο μεγάλα μυθιστορήματα και μια συλλογή από νουβέλες και διηγήματα. Είναι η "Έφοδος στον ουρανό", "Η ελπίδα πάγωσε στις κορφές" και "Οι αθώοι του οράματος". Το πρώτο μυθιστόρημα είναι εμπνευσμένο από το έπος της Αντίστασης, το δεύτερο από την "κατάβαση στον Άδη" του εμφυλίου πολέμου και το τρίτο τη συνέχειά του στη μετεμφυλιακή κόλαση. Κάθε μια από τις φάσεις αυτές έχει τα στοιχεία μιας αυτοτελούς όσο και συγκλονιστικής τραγωδίας. Και τα τρία μαζί θα μπορούσαν, όπως έλεγε ο ίδιος, να ονομαστούν "Ραψωδία για μια γενιά". Διέσωσε το αρχείο της ΕΠΟΝ και με βάση αυτό δημοσίευσε το τρίτομο βιβλίο της Ιστορίας της ΕΠΟΝ με τίτλο "Συμβολή στην Ιστορία της ΕΠΟΝ". Σημαντική υπήρξε, από την άλλη πλευρά, η συμβολή του στην "Ενωμένη Αντίσταση", της οποίας υπήρξε ένας από τους ηγέτες.