Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1928 (γιος των ηθοποιών Σπύρου Πατρικίου και Λέλας (Ελένη) Σταματοπούλου (κόρη των ηθοποιών Παναγιώτη και Ευδοξίας Σταματοπούλου)). Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο Γυμνάσιο το 1946 και στη συνέχεια από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Άσκησε για κάποιο διάστημα το επάγγελμα του δικηγόρου. Στη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση με την ΕΠΟΝ και στη συνέχεια με τον ΕΛΑΣ, έλαβε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση (1942 – 1944). Την ίδια περίοδο (το 1943) δημοσίευσε το πρώτο του ποίημα σε λογοτεχνικό περιοδικό. Τον Σεπτέμβριο του 1944 παρ’ολίγο να εκτελεστεί από συμμορία συνεργατών των Ναζί. Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου εξορίστηκε για τις ιδέες του στη Μακρόνησο και τον Άγιο Ευστράτιο (από το 1951 ώς το 1954). Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών, φιλοσοφία και κοινωνιολογία στη Σορβόνη και την Ecole des Hautes Etudes στη Γαλλία κι εργάστηκε ως σύμβουλος σε ερευνητικά κέντρα της UNESCO στο Παρίσι και της FAO στη Ρώμη.

Από τους εξέχοντες ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, ο Πατρίκιος εξέδωσε δεκαοκτώ ποιητικά βιβλία, τέσσερα πεζογραφικά και τέσσερα βιβλία κοινωνιολογίας, ενώ δημοσίευσε και πλήθος δοκίμια, άρθρα και μεταφράσεις του ποιητικών, πεζογραφικών και φιλοσοφικών έργων.

Ποιήματά του έχουν δημοσιευτεί σε πολλές ανθολογίες και περιοδικά στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και τις Αραβικές Χώρες. Ποιητικά του βιβλία έχουν μεταφραστεί κι εκδοθεί στη Γερμανία, την Ιταλία, τη Σερβία, τις ΗΠΑ και την Αλβανία.

Το 1994 του απονεμήθηκε το "Μεγάλο Βραβείο Λογοτεχνίας" για το σύνολο του έργου του και το 2008 το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.