Με λένε Μαρία, και την ξαδέρφη μου που αγαπούσα πολύ, Ελένη. Πρόσφυγες από την χαμένη πατρίδα. Και οι δυο μας ζήσαμε με ανθρώπους που δεν ήξεραν να αγαπούν. Η Ελένη δεν γέννησε και γνώρισε μόνο αυτόν που την βασάνιζε. Μείναμε μόνες. Εκείνη στο ψυχιατρείο και εγώ καθισμένη σε ένα πράσινο παγκάκι.
