Ένας σκοτεινός χρησµός προφητεύει τον θάνατο του Σωκράτη.
Ένα νεογέννητο καταδικάζεται σε θάνατο από τον ίδιο του τον πατέρα.
Ο αιµατηρόςπόλεµοςανάµεσα στη Σπάρτη και στην Αθήνα, ο επονοµαζόµενος Πελοποννησιακός, ρηµάζει τον ελλαδικό χώρο.
Στις σελίδες του καθηλωτικού µυθιστορήµατος του Μάρκος Τσικότ φωτίζεται και ζωντανεύει µε µοναδικό τρόπο η µορφή του Σωκράτη, του ανθρώπου του οποίου η ζωή και ο θάνατος µας εµπνέουν εδώ και αιώνες, του φιλοσόφου που σηµατοδοτεί ένα πριν και ένα µετά στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Η Δολοφονία του Σωκράτη αναπλάθει αριστοτεχνικά µια εκπληκτική εποχή, συµπλέκοντας τις ιστορίες των ανθρώπων µε την ιστορία της ανθρωπότητας.
- Ευρύµαχε, είµαι ο Σωκράτης.
Ο φίλος του άνοιξε τα βλέφαρα και γύρισε το κεφάλι προς το µέρος του.
- Σωκράτη…
Η φωνή του ήταν βραχνή και αδύναµη. Για λίγα δευτερόλεπτα τον κοίταζε σαν να µην τον αναγνώριζε κι ύστερα το πρόσωπό του συσπάστηκε.
- Φύγε, θα µολυνθείς, πήγαινε.
- Όχι, φίλε µου.
Έκανε να πιάσει το χέρι του Ευρύµαχου, αλλά ανάγκασε τον εαυτό του να συγκρατηθεί.
- Νοµίζω πως έχουµε να πούµε µερικά πράγµατα.
- Σωκράτη, θα φροντίσεις τον Περσέα;
- Θα τον φροντίσω, αν χρειαστεί.
Ο Ευρύµαχος έπνιξε έναν λυγµό και πήρε βαθιά ανάσα.
- Όµως υπάρχει κάτι που δεν ξέρεις για κείνον. Πρέπει να τον προστατέψεις από κάτι που αγνοείς και που θα µπορούσε να αποβεί πολύ επικίνδυνο.
Ο Σωκράτης περίµενε ώσπου ν` αποφασίσει ο φίλος του να συνεχίσει.
- Ο Περσέας…