Σαν έρθουνε καιροί στερνοί,
εκεί κοντά στο τέλος,
κι αποφασίσεις ν’ ανοιχτεί
βιβλίο που ’χεις γράψει,
είν’ ευλογία να µη δεις
πόσα δεν είχες πράξει.
Για πόσα δεν πολέµησες
ποτέ να κατακτήσεις
και πόσους τόπους άφησες
ταξίδι να µην κάνεις.
Κείνα που ονειρευόσουνα,
κείνα που επιθυµούσες,
τον χρόνο σου τον ξόδεψες
πολλές φορές σ’ ανούσια.
Σαν έρθει η ώρα εκείνη εκεί,
είν’ ευλογία να µη δεις,
µιαν άλλη ιστορία,
από εκείνη που ’θελες
πραγµατική πορεία.
Μα αν αλήθεια σου συµβεί…
