«Η Ολυμπιακή Αεροπορία αγγέλλει μετά βαθυτάτης οδύνης ότι σήμερον, 8 Δεκεμβρίου 1969 και ώραν 9 μ.μ., αεροσκάφος DC-6B πτήσεως 954 εκ Χανίων προς Αθήνας κατέπεσεν εις περιοχήν Κερατέας Αττικής. Ουδείς εκ των ογδόντα πέντε επιβατών και του πενταμελούς πληρώματος φέρεται ως επιζών!»

Η Ηλιάνα Ανδρεαδάκη, γόνος πασίγνωστης εφοπλιστικής οικογένειας των Αθηνών, με το άκουσμα της είδησης ένιωσε να ανατριχιάζει σε όλο της το κορμί. Το αεροπλάνο που θα έπαιρνε εκείνη είχε συντριβεί!
Τα μάτια της Ειρήνης Ανδριώτη, αεροσυνοδού της μοιραίας πτήσης, έτρεχαν ασταμάτητα. Ήθελε να ξεσπάσει, να φωνάξει πως ήταν αδικία που δεν ήταν εκείνη στη θέση της συναδέλφου της, της Κατερίνας, όμως κανένας ήχος δεν βγήκε από το στόμα της. Και καθώς κατευθυνόταν σωστό ράκος προς την έξοδο του αεροδρομίου, τον είδε! Θα τον αναγνώριζε ακόμη κι αν τον έβλεπε να περπατάει ανάμεσα σε ένα πλήθος διερχόμενων ανθρώπων.
Ήταν ο Πέτρος Μαντάς, ο καθηγητής της Νευροχειρουργικής Κλινικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, το μόνο άτομο που δεν ήθελε να ξανασυναντήσει ποτέ στη ζωή της!
Τρεις άνθρωποι, τρεις τελείως διαφορετικοί κόσμοι και μια ΚΟΙΝΗ ΜΟΙΡΑ που τους ενώνει. Κανείς όμως δεν ξέρει μέχρι πού μπορεί να τους φτάσει!