Οι θεωρητικές αναλύσεις των ειδικών της εκπαίδευσης είναι σίγουρα πολύτιμες, όμως πολύ συχνά επικεντρώνονται σε ποσοτικά μεγέθη και γενικούς στόχους. Αφήνουν τους ανθρώπους απ’ έξω. Μαθαίνεις για το «τι» ή για το «ποιος είναι πρώτος, δέκατος ή τελευταίος», αλλά όχι για το «πώς» και το «γιατί».

Η βρετανίδα εκπαιδευτικός Lucy Crehan, νέα αλλά με θητεία στις σχολικές τάξεις, αναρωτήθηκε γιατί οι μαθητές από ορισμένα εκπαιδευτικά συστήματα πρωτεύουν συστηματικά στις διεθνείς εκπαιδευτικές δοκιμασίες. Αποφάσισε, λοιπόν, να κάνει μια έρευνα πεδίου: ταξίδεψε διαδοχικά στη Φινλανδία, την Ιαπωνία, τη Σαγκάη, τη Σιγκαπούρη και στον Καναδά, ώστε να κατανοήσει βαθύτερα τον τρόπο ζωής και την κουλτούρα τους, φιλοξενήθηκε σε σπίτια εκπαιδευτικών με παιδιά σχολικής ηλικίας, μελέτησε από πρώτο χέρι την εκπαιδευτική διαδικασία σε σχολεία αντιπροσωπευτικά του κάθε συστήματος και μίλησε με διευθυντές σχολείων, εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς.

Καρπός τούτης της έρευνας, που συνδυάζει το βίωμα με την απαραίτητη θεωρητική τεκμηρίωση, όπου χρειάζεται, είναι μια ολοκληρωμένη πρόταση «θεωρίας και πράξης» της εκπαίδευσης η οποία προσφέρει εξαιρετικά διδάγματα, χρήσιμα σε όσους θέλουν να ξέρουν πώς διαφορετικές κουλτούρες και κοινωνίες προσεγγίζουν την εκπαίδευση ώστε ν’ αντλήσουν ιδέες για τις δικές τους πρακτικές. Ουσιαστικά ένας «εκπαιδευτικός γύρος του κόσμου», τα Φυτώρια ευφυΐας απευθύνονται σε εκπαιδευτικούς, γονείς, αρμόδιους για την παιδεία, αλλά και σε κάθε πολίτη που πιστεύει πως η εκπαίδευση είναι το θεμέλιο του κοινού μας μέλλοντος.