Ένα τόσο δα φως. Ο καπνός βοτάνου μυστικού, τρεμοπαίζει. Μέσα στη κρυφή του λάμψη. Και γύρω, το απέραντο σκοτάδι. Η θαλπωρή της σιωπής. Μακρινό ρόδο. Ζεστασιά που χάνεται στη πάχνη. Κάποτε ήταν ένα άγγιγμα. Που τώρα ακροβατεί στην απουσία. Κάποτε ήταν ενα βλέμμα. Που τώρα περιπλανάται σε πελάγη ξένα. Και σε παράταιρες κραυγές. Ανεπιθύμητων σκέψεων.
