H ανησυχία και η περιέργεια του ανθρώπου για τον κόσμο που τον περιβάλλει είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της ιδιοσυστασίας του. Ανέκαθεν οι άνθρωποι απορούσαν για τη σύσταση των πραγμάτων με τα οποία έρχονταν σε επαφή, καθώς και του αχανούς σύμπαντος που εκτείνεται από πάνω του.Ακόμη περισσότερο δε, και όσο βελτιωνόταν το επίπεδο της ανθρώπινης σκέψης, μεγάλωνε η απορία για τους νόμους που κυβερνούν τα φαινόμενα της φύσης και για τον τρόπο με τον οποίο αυτοί οι νόμοι προέκυψαν.

Οι δυνατότητες που έχουμε σήμερα να εξερευνούμε τα μυστήρια του κόσμου μας έχουν μεγαλώσει όσο ποτέ άλλοτε. Συσκευές πρωτόγνωρης ισχύος δημιουργούν συνθήκες που μοιάζουν με αυτές που επικρατούν στο εσωτερικό των αστέρων ή ακόμη και σε πολύ πρώιμες εποχές του Σύμπαντος.H ανθρώπινη έρευνα εισδύει στο πολύ μικρό, στο ελάχιστο, αλλά και στο πολύ μεγάλο, το τεράστιο. Πολλές χιλιάδες ερευνητών εργάζονται νύχτα και μέρα στα εργαστήρια του πλανήτη, προτείνοντας νέες θεωρίες, ελέγχοντας αυτές που έχουν διατυπωθεί και προχωρώντας τη γνώση μας όλο και λίγο πιο πέρα. Κάθε μέρα που περνά μαθαίνουμε και κάτι καινούριο για τον κόσμο μας, με την επίγνωση όμως ότι έχουμε ακόμη πάρα πολλά που παραμένουν άγνωστα.

Όλη αυτή η δραστηριότητα, είναι αλήθεια ότι αγγίζει τα όρια των δυνατοτήτων της ανθρώπινης γνώσης. Φτάνει μέχρι τα έσχατα άκρα του επιστητού και αναπόφευκτα αγγίζει το πεδίο που ερευνά η Φιλοσοφία και η Θεολογία.Καθώς σε τελική ανάλυση η έρευνα γίνεται για την αναζήτηση της αλήθειας,είναι επόμενο η σχετική συζήτηση να έχει μεταφυσικές προεκτάσεις. Και βέβαια, όπως συμβαίνει πάντοτε στις περιπτώσεις που συναντιούνται διαφορετικές πλευρές της ανθρώπινης σκέψης, ο ειλικρινής διάλογος και η έντιμη ανταλλαγή απόψεων μπορούν να αποβούν επωφελείς για όλες τις πλευρές.

Χαίρομαι ιδιαίτερα που και στον τόπο μας άρχισαν να υπερβαίνονται οι άγονες αντιπαραθέσεις του παρελθόντος, ώστε με πολλές ευκαιρίες φυσικοί, φιλόσοφοι και θεολόγοι να συναντιούνται και να κουβεντιάζουν θέματα κοινού ενδιαφέροντος. Σε μια τέτοια περίπτωση γνώρισα και το συγγραφέα του βιβλίου που κρατάτε στα χέρια σας, το φίλο Πέτρο Παναγιωτόπουλο. Το πόνημα αυτό που έχει γράψει, εξετάζει από πολλές πλευρές τις συναντήσεις της φυσικής επιστήμης με τη θρησκευτική αναζήτηση, μέσα στο πλαίσιο του ρόλου που αποκτά η επιστημονική λειτουργία στον κοινωνικό χώρο. Η διπλή του ιδιότητα, ως φυσικού και ως θεολόγου εγγυάται, αν μη τι άλλο, τις ειλικρινείς του προθέσεις στη διεξαγωγή του εγχειρήματός του.

To έργο του εξαπλώνεται σε μια εκτεταμένη γκάμα ενδιαφερόντων. Περιλαμβάνει τις καθαυτό επιστημονικές λειτουργίες, τα όρια που αυτές συναντούν, τις φιλοσοφικές και κοινωνικές προεκτάσεις τους και πλήθος περιπτώσεων, στις οποίες συναντιέται η επιστημονική πρόταση με τις θεολογικές προσεγγίσεις. Θίγονται ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις των δύο χώρων, οι οποίες δεν είναι πάντοτε «βολικές», καθώς περιλαμβάνουν επίσης εν θερμώ συγκρούσεις και ψυχρές συναντήσεις τους. Εν τούτοις, περιδιαβαίνοντας κανείς σε αυτές τις πλευρές των σχέσεων θρησκείας και επιστήμης, έχει την αίσθηση ότι δεν γίνεται καμία προσπάθεια να «κρυφτούν τα

πράγματα κάτω από το χαλί» ούτε να ωραιοποιηθούν, αλλά να εξεταστούν τίμια και ψύχραιμα. Μόνο έτσι θα υπάρχει ελπίδα να ξεπεραστούν οι άγονες αντιπαραθέσεις.