Ο νέος ποιητής Άγγελος Σλέμιλ, (ψευδώνυμο δόκιμου συγγραφέα πολλών μελετών) παρουσιάζει την ποίησή του μέσα από αυτή τη συλλογή. Μια ποίηση που η Ιστορία, ο Έρωτας, ο Φίλος, η Γνώση πρωταγωνιστούν.

Ενδεικτικά:

Βερολίνο (Άσκηση προσωπικής μυθολογίας)

Στις όχθες του ποταμού Spree

Στην πόλη με τις κόκκινες εκκλησίες

κάθισα και έκλαψα.

Για τον μετανάστη πατέρα μου που νικήθηκε απ’ τη νοσταλγία του

Για τη μάνα μου που ψυχορραγεί

Για τη Νικαρέτη, τη Σιληνίδα, τον Ήδυλο

Για τους πεσμένους θεούς

Για τη Μαργαρίτα και τη Σουλαμίτιδα

Για σένα την ξυπόλυτη τσιγγάνα με το δρεπάνι, τη λήκυθο και τον σκύλο

Για τα σπασμένα μου φτερά και το παιδικό μου ανεμόπτερο

Για τον Rilke και τους αγγέλους του

Για τους προπάτορες Celan και Benjamin

Για την ελευθερία που δραπετεύει

Για την ομορφιά που δεν θα σώσει τον κόσμο

Για την Ute Lemper που δεν είναι αθάνατη

Για τη μνήμη που κακοφόρμισε

Για τον άδικο θάνατο

Για την προσευχή που δεν εισακούστηκε

Για όλους τους ηττημένους

Για όλους τους απεγνωσμένους

Αλλά και για τους κατά φαντασίαν νικητές.

Ελπίζω μόνο στη βούληση του Καλού που πάντα επιστρέφει

Έχω εμπιστοσύνη στο σωτήριο σκοτάδι.