Τα καράβια μου φεύγουν,
Τα βλέπω να φεύγουν
Μαζί τους, ο χειμώνας
και οι αμέλανες θλίψεις
Με νέες ευχές, ταπεινές προσευχές
και ανιδιοτελείς πράξεις
Άλλη μια ημέρα ανοίγεται μπροστά, μου λένε,
που οφείλεις με πάθος να αδράξεις
Ίσως να είναι ο ήλιος
Ίσως της στιγμής η εξορία,
το χαμόγελο ετούτο,
και η ελευθερία
