Ο Ηράκλειτος, ένας από τους σημαντικότερους προσωκρατικούς φιλοσόφους, έζησε τον 5ο με 6ο π.Χ αιώνα στην Έφεσο της Ιωνίας. Τη φιλοσοφία του τη διατύπωσε στο σύγγραμμά του Περί Φύσεως, με χτυπητούς, σύντομους αφορισμούς, ώστε να μοιάζουν με χρησμούς. Είναι αρκετά δύσκολο να συλλάβουμε αυτό που σκεπτόταν ο Ηράκλειτος τη στιγμή που διατύπωνε τις σκέψεις του. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε, είναι να προσπαθήσουμε να ξανασκεφτούμε τον στοχασμό του, να προσπαθήσουμε να τον παρουσιάσουμε ως «νόηση αποσπασματική μα αποτελειωμένη», διότι ο φιλόσοφος δεν θέλει να πειθαναγκάσει το πνεύμα του μυούμενου οδηγώντας τον από τη μία σκέψη στην άλλη, αλλά τείνει να τον υποβάλλει στο να εξερευνήσει το κρυμμένο βάθος των πραγμάτων, να αποκαλύψει έναν κόσμο βυθισμένο στη λήθη, να μυηθεί στην αλήθεια. 
(Από την εισαγωγή του βιβλίου)