Σε όλα τα διηγήματα η ιστορία δομείται πάντοτε σχεδόν γύρω από ένα δίπολο –ο άντρας και η γυναίκα, ο (κατά κανόνα απαθής, αποστασιοποιημένος) σύζυγος και η σύζυγος, η κόρη και ο πατέρας, η ατίθαση νεότητα και η καθηλωμένη ζωή της αναπηρίας, το άτεκνο ζευγάρι και το άγνωστο παιδί που χάνεται απροσδόκητα, ο τρομοκράτης και η μεσοαστή κυρία (στη Δολοφονία της Μάργκαρετ Θάτσερ)–, το οποίο αλληλεπιδρά και επιτρέπει στη συγγραφέα να ενορχηστρώνει έντεχνα την εξέλιξη της κάθε ιστορίας.
Η Χίλαρι Μαντέλ ανήκει στην τόσο σπάνια «συνομοταξία» των συγγραφέων που κάθε νέο τους βιβλίο είναι και μια αποκάλυψη, μια ακριβή αναγνωστική εμπειρία για τον αναγνώστη.