Ο πεντάχρονος Πετράκης χάνει ξαφνικά τον αγαπημένο του παππού. Βιώνει τη θλίψη, την απώλεια, τη νοσταλγία, και δημιουργεί όλο αγάπη, ένα αερόστατο... για τον παππού. Ένα πολύχρωμο, μεγάλο αερόστατο, φτιαγμένο από όμορφες στιγμές που έζησε μαζί με τον παππού του.
Πώς να εξηγήσουμε σ’ ένα μικρό παιδί την απώλεια ενός αγαπημένου του προσώπου; Πόσα ερωτήματα θα του γεννηθούν στο άκουσμα και μόνο αυτής της δυσάρεστης είδησης; Και σε πόσα τελικά από αυτά τα ερωτήματα εμείς οι μεγάλοι θα έχουμε απαντήσεις; Ας ακούσουμε το παιδί, ας το ανακουφίσουμε, κι αν κάποιες στιγμές δεν έχουμε λόγια, ας διαβάσουμε μαζί ένα παραμύθι κι ας αφήσουμε αερόστατα γεμάτα αναμνήσεις να πετάξουν στον ουρανό...