Η πρώτη ποιητική συλλογή της Παυλίνας Κουβαρδά, στολισμένη με τους σελιδοδείκτες που η ίδια σχεδιάζει, μοιάζει σαν έτοιμη από καιρό. Ίσως οι λέξεις να έμειναν για χρόνια κλεισμένες στα συρτάρια, ίσως απλά να κρατούσαν απόσταση απ’ το φως. Όπως και να ‘χει, το σίγουρο είναι ότι τα ποιήματα που προέκυψαν μέσα από αυτή τη σύνθεση δεν θα ξεχαστούν στο πεζοδρόμιο. Ο Ραδάμανθυς, περπατώντας – τυχαία – κοντά της, άκουσε τη φωνή. Ίσως να την ακούσουν και οι περαστικοί διαβάτες. Μπορεί πάλι και οι άνθρωποι που διασχίζουν τις νέες γειτονιές του κόσμου, να βρουν λίγο νερό να ξεδιψάσουν εκεί, μέσα στις σελίδες της Παυλίνας. Ο χρόνος θα δείξει! 

Χρήστος Τσαντής