Τα ποιήματα της Μπεατρίζ Χάουσνερ είναι παγκόσμια, όμως αποτίουν φόρο τιμής σε έναν μεγάλο Καναδό ήρωα: τον Λουί Ριέλ, τον μεσσιανικό ηγέτη της επανάστασης των αυτοχθόνων ενάντια στο κράτος, ο οποίος καταδικάστηκε για «έσχατη προδοσία» και κρεμάστηκε το 1885. Για την Μπεατρίζ, εκείνος βρίσκεται πάντα «Στη γειτονιά», ψάχνοντας για «οδοδείκτες προς τη Νέα Ιερουσαλήμ», βλέποντας δύσκολα όνειρα με το σκοινί γύρω απ’ τον λαιμό του κάθε μέρα. Όμως δεν είναι η επανάσταση και η ποίηση, το όνειρο και η δράση αιώνιες αδελφές, όπως προφήτευσε ο Μπωντλαίρ;

Κάποτε η καρδιά έχασε τον αγαπημένο της.
Ούρλιαξε τη λύπη της μέσα
στη νύχτα μέχρι που δεν είχε
πια δάκρυα. Πολλά φεγγάρια ανέτειλαν
και έδυσαν στον ουρανό αιωνιότητες
από ζωές που εκείνη πέρασε
αναζητώντας τον στις ραφές
ρούχων που οι πιέτες τους έκρυβαν
τους φόβους της εκείνους που είχε ράψει
βαθιά μέσα στο κλάμα της.