Στην εξαιρετικά ενδιαφέρουσα αυτή μελέτη του Εφέτη κ. Γεωργίου Αλμπούρα παρουσιάζεται και αναλύεται διεξοδικά το γενικό μέρος του ποινικού περιβαλλοντικού δικαίου. Διανύοντας μια περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη για τη χώρα μας, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι η κρίση δεν περιορίζεται στο οικονομικό επίπεδο αλλά έχει βαθύτερες πνευματικές, κοινωνικές και πολιτισμικές ρίζες, που δεν αφήνουν απρόσβλητο το περιβάλλον μέσα στο οποίο βιώνουμε όλοι μας.Η νομική αυτή μελέτη συντείνει καταλυτικά στην ορθότερη εφαρμογή της ως άνω ποινικής διάταξης, συμβάλλοντας από τη σκοπιά αυτή στην βελτιστοποίηση της προστασίας του εννόμου αγαθού του περιβάλλοντος. Σε αυτήν εκτίθενται οι σύγχρονες εξελίξεις του δικαίου αυτού, εσωτερικού και διεθνούς, τόσο από νομοθετική όσο και από νομολογιακή και θεωρητική έποψη. Γίνεται δημιουργική κριτική στα επί μέρους θέματα και λαμβάνεται θέση, κυρίως στα αμφισβητούμενα ζητήματα.Στην εισαγωγή γίνεται αναφορά στην αρχή της βιωσιμότητας, στην πραγμάτωσή της από τα δικαστήρια και στην ανάγκη ουσιαστικότερης προστασίας του περιβαλλοντικού αγαθού.Στο πρώτο κεφάλαιο ορίζεται η έννοια του περιβάλλοντος και του ποινικού δικαίου του περιβάλλοντος. Αποπειράται ο προσδιορισμός του περιεχομένου της έννοιας του
προστατευόμενου έννομου αγαθού και εξάγεται το συμπέρασμα ότι το περιβάλλον είναι αυτόνομο έννομο αγαθό.Το δεύτερο κεφάλαιο ανοίγει με την εννοιολογική προσέγγιση της έννοιας της ρύπανσης και της υποβάθμισης, καθώς και των συνεπειών τους, όπως διαγράφονται στον περιβαλλοντικό νόμο. Συμπεραίνεται δε ότι εν πολλοίς, τουλάχιστον, η έννοια της υποβάθμισης εμπεριέχει εκείνη της ρύπανσης. Περαιτέρω, η έννοια της ρύπανσης του περιβαλλοντικού νόμου συγκρίνεται με εκείνη
ειδικότερων νόμων, για την προστασία επιμέρους περιβαλλοντικών στοιχείων, όπως της θάλασσας και του δάσους. Εξάγεται δε το συμπέρασμα ότι οι ορισμοί των περί το περιβάλλον εννοιών δεν ταυτίζονται πάντα μεταξύ των ειδικών νομοθετημάτων ούτε και ακολουθούνται πάντα πιστά από τη νομολογία.Στο τελευταίο κεφάλαιο εξετάζονται τα ζητήματα της ταυτόχρονης προσβολής πλειόνων περιβαλλοντικών στοιχείων, καθώς και εκείνο της ταυτόχρονης προσβολής από περισσότερες λειτουργικές μονάδες της ίδιας επιχείρησης. Ακολουθεί ανάλυση της συρροής περισσοτέρων του ενός ανομοιογενών αποτελεσμάτων από μία κοινώς επικίνδυνη πράξη. Οι περιπτώσεις αυτές αντιμετωπίζονται ως
φαινομένη κατ’ ιδέα συρροή, οπότε καλείται σε εφαρμογή η βαρύτερη διάταξη. Κατόπιν, γίνεται απόπειρα διάκρισης του πότε στοιχειοθετείται έγκλημα εκ του αποτελέσματος και πότε υπάρχει απλώς αληθής κατ’ ιδέα συρροή. Γίνεται δε περιπτωσιολογική ανάλυση των εγκλημάτων της παρ. 3 εδ. δ΄ και ε΄, εξεταζομένων του βασικού εγκλήματος και του βλαπτικού αποτελέσματος υφ’ όλες τις δυνατές παραλλαγές υποκειμενικής υπόστασης και υφ’ όλες τις διατυπωθείσες απόψεις περί του εκ του αποτελέσματος διακρινόμενου εγκλήματος.