Η Σαλώμη, η γνωστή Σαλώμη, που εξαιτίας της το κεφάλι του Ιωάννη του Βαπτιστή κατέληξε σε πιατέλα, τιμωρήθηκε…

            Μπορεί λίγοι να το γνωρίζουν (καθότι καμιά αμερικάνικη σειρά, η ταινία δεν ασχολήθηκε με την τύχη της μετά το πανηγύρι των 7 πέπλων κτλ. αιματηρά επί πίνακι γεγονότα… ), αλλά στο κακομαθημένο επιβλήθηκε η τιμωρία της αθανασίας μέχρι την έλευση της βήτα παρουσίας, (Α! ρε Ντέμη Μουρ και το έβδομο σημάδι σου…)

            Σαν να μην έφτανε λοιπόν, που έφαγε στο κεφάλι την ποινή της αιώνιας ζωής και νεότητας, επειδή έφαγε κεφάλι Αγίου, επιπροσθέτως της επιβλήθηκε ως περιοριστικός όρος να ζήσει εντός Ελλάδος (Jesus come back… Please Hurry up!)

            Κατά συνέπεια, τη βρίσκουμε εδώ, στο Ελλαδιστάν, με βαθύτατη γνώση, εμπειρία και μνήμη μεν, αλλά και τον αδιόρθωτο, κυνικό, κωλοχαρακτήρα της δε… Και σχολιάζει… Τους πάντες, τα πάντα… Και για πάντα.

            Η ιδέα να ενσαρκώσουν μέσα από τον δικό τους τρόπο αντίληψης και γραφής διαφορετικές προσωπικότητες τη Σαλώμη του σήμερα, στην Ελλάδα του σήμερα, πέραν από τη σαρδόνια πρόθεση καρακατακλεψίματος και εκμετάλλευσης του χιούμορ των εμπλεκομένων τσαλαπατάει στην προσωπική μου πεποίθηση, ότι όλοι μας μ’ έναν άλφα, βήτα ή κυρίως γάμα τρόπο κουβαλάμε το εν λόγω κωλόπαιδο μέσα μας.

            Είναι λοιπόν, μια σπάνια ευκαιρία να το βγάλουμε έξω μας, φτιάχνοντας μια παρέα, που δίχως να μπερδέψει τα μπούτια του, ο ένας με τον άλλον, θα εκτονωθεί δημιουργικά, θα περάσει καλά και το κυριότερο θα τα χώσει για την σκατοκατάσταση - χάλι της Ελλάδας, που κι αυτή θυμίζει τη Σαλώμη… Ρε γαμώτο!