Εκδίδοντας το 1859 το Περί καταγωγής των ειδών, ο Κάρολος Δαρβίνος πρότεινε ένα απλό και εξαιρετικά γόνιμο μοντέλο –αυτό της φυσικής επιλογής– για να ερμηνεύσει την ποικιλομορφία του έμβιων όντων και την ικανότητα επιβίωσής τους. Αυτό φάνηκε πως έπληττε αποφασιστικά την παραδοσιακή αντίληψη ενός κόσμου που δημιουργήθηκε από μία μόνιμη και σταθερή αρχή, τον Θεό.
Το βιβλίο είχε μεγάλη απήχηση και γρήγορα η επιστημονική κοινότητα πήρε θέση στηρίζοντας τον Δαρβίνο, προς μεγάλη απογοήτευση των χριστιανικών Εκκλησιών. Η παρεξήγηση έμοιαζε απόλυτη. Διότι ένας κόσμος που κινείται μόνο από ανταγωνισμό επιβίωσης, είναι ασφαλώς άδικος και ανήθικος.
Μπορούν να συνυπάρξουν ο δαρβινικός υλισμός και οι θρησκευτικές παραδόσεις;
Ποια θέση απομένει για τον Θεό;
Σήμερα, οι μεγάλες χριστιανικές Εκκλησίες δεν είναι πλέον εχθρικές στις θέσεις του Δαρβίνου. Εντούτοις, το ρεύμα της θεωρίας της δημιουργίας του κόσμου είναι ριζικά αντίθετο, επιμένοντας σε μία «κατά γράμμα» ανάγνωση της Βίβλου…
Σε ένα πολύ ενδιαφέρον κι ευανάγνωστο βιβλίο, ο φυσικός επιστήμονας και θεολόγος François Euvé, αποτιμά όλες τις σχετικές συζητήσεις.
Πώς να κατανοήσουμε τον Δαρβίνο;
Ποιο είναι το νόημα της ζωής που έχει γίνει τυχαία;
Υπάρχει ελευθερία για τον άνθρωπο σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο;
Ποια είναι η σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης;