―Γιατί κλαις, κοριτσάκι, χάθηκες;
―Όχι, δε χάθηκα.
―Μήπως έχασες κάτι;
―Όχι, δεν έχασα.
―Τότε γιατί δεν είσαι χαρούμενη;
―Δεν ξέρω…
Η Αλίκη όλο ζηλεύει! Και όλο θυμώνει και σταματάει το παιχνίδι της στη μέση. Κι άλλες φορές, πάλι, βάζει τα κλάματα. Χαρούμενη πάντως δεν είναι. Μια μέρα ρωτάει τον παππού της: Παππού, τι είναι χαρά; κι εκείνος για απάντηση της χαρίζει ένα κουτί με μια άδεια κουβαρίστρα. Έτσι ξεκινά η Αλίκη να ανακαλύπτει τη χαρά. Τι είναι αυτό, όμως, που μας κάνει πραγματικά χαρούμενους; Ποια αόρατη κλωστή δένει τις χαρούμενες στιγμές και τις τυλίγει σε μια άδεια κουβαρίστρα;
