Ἕνωσα κάποιες λέξεις καὶ ἔφτιαξα ἕνα μικρὸν βαρκάκι, νὰ ταξειδέψῃ τὶς σκέψεις μου σὲ ἕνα ἴσως καλλίτερον αὔριο ἤ σὲ ἕνα αὔριον ποὺ χρειάζεται ἕνα βαρκάκι…
Πιαστεῖτε γερὰ σὲ αὐτό, διότι δὲν εἶναι πάντα γαλήνια τὰ νερά, οὔτε γνωρίζω ἄν ὑπάρχῃ κωπηλάτης, οὔτε ἄν ὑπάρχουν κουπιά… Ὁ ἔρωτας συγκρούεται μὲ τὴν λογικήν, ὁ ἀφέντης ἀναζητᾶ τὸν δοῦλο, ἡ φιλοσοφία καὶ ἡ γνῶσις ἐδῶ συνδαιτημόνες καὶ ἡ ἐλευθερία σιωπηρή, μᾶς διδάσκει τὸν Μονόλογον τῆς Ἀρμονίας… Ἕναν ὕμνον πρὸς τὴν ἐλευθερίαν τοῦ σκέπτεσθαι, τοῦ ἐρωτεύεσθαι, τοῦ εὖ ζεῖν τοῦ Ἀνθρώπου.
Δημήτριος Δεσποτάκης
