Θα φυσήξεις και δε θα πέσω∙
Συνεχίζεις να βλέπεις
κάτω από σένα
γυμνά τα γόνατά σου.
Γιατί η απορία που φυτρώνει πάντα
σκοτάδι γίνεται τη μέρα
αγκαλιά με παίρνει τη νύχτα.
Κι αυτό που ξέρω είναι αυτό που δεν ξέρω
κι αν κάποια στιγμή το ξέρω
θα συνεχίσω∙
θα συνεχίσω σαν να μην το ξέρω.
Αέρα φυσούσαν τα κύματα
αίμα έσταζαν οι άκρες τους
ήρθε η ώρα του να φύγει
από μένα πίσω σε σένα.
Έρημο το όνομά μου.
Έρημο και το δικό σου.
