Εκείνα τα παλιά έπιπλα οι τεχνίτες δεν τολμούν πια εύκολα να αγγίξουν, όμως η Πόπη Μανιφάβα-Μαντζούκη τολμά αρχαία -και πάντα νέα- αισθήματα και πόνους και ερωτήματα να πλέξει μέσα στους στίχους της.
Η άνοιξη που πάντα προσδοκούμε, μέσα από την τέχνη και τους στίχους της γίνεται πραγματικότητα απτή και καταφύγιο σε ώρες δύσκολες και βασανιστικές, σε ώρες ευτυχίας και ονείρου... γίνεται η ζωή!
Αθανάσιος Δ. Σταμάτης, Φιλόλογος
κι ο Φαέθων, ο γιος της Αυγής,
με το άρμα του Ήλιου
να μας πάρει μαζί του
στο Φως.
Στο Φως που λυτρώνει...
