Περίεργα πλάσματα οι μεγάλοι. Όλη μέρα τρέχουν πάνω κάτω σαν αυτοκινητάκια. Σταματούν, κοιτάζουν το ρολόι, μουρμουρίζουν κάτι ακαταλαβίστικα και… βρουμ, βρουμ!... αλλάζουν ταχύτητα. Και σε ό,τι τους ζητήσω, απαντούν: «Όχι, καλό μου… Δεν έχω χρόνο». Ευτυχώς που μου ήρθε μια φοβερή ιδέα! Το μαγαζάκι του χρόνου! Κι από τότε, έχουν όσο χρόνο τούς χρειάζεται…
