Ο χρόνος μοιάζει εχθρός τους. Αν περιμένουν τις κατάλληλες συνθήκες δεν θα το κάνουν ποτέ. Απ’ τη μια υπάρχει η επιθυμία για ένα παιδί, από την άλλη η αγωνία για το περιβάλλον, την παγκόσμια κρίση και την πολιτική αστάθεια... Τελικά, πώς να αποφασίσεις για το μέλλον σου όταν αυτό προβλέπεται τόσο δυσοίωνο;

«Ένα παιδί; Είναι σαν να μου έριξες μπουνιά στη μούρη και μετά μου ζήτησες να σου λύσω μια μαθηματική εξίσωση.»

Οι Πνεύμονες είναι μια ιστορία αγάπης, αμείλικτα ειλικρινής, αστεία, επίκαιρη και ταυτόχρονα τόσο διαχρονική. Γνώριμα καθημερινή αλλά και πολυσύνθετη, όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή. Ένα έργο που δίνει φωνή στη Γενιά της Αβεβαιότητας, η οποία μέσα από τις αλλεπάλληλες αλλαγές και τις συναισθηματικές μεταπτώσεις βρίσκει τον τρόπο να χαράξει τη δική της πορεία.

Ο Ντάνκαν Μακ Μίλαν επικεντρώνεται στην ουσία του θεάτρου διερευνώντας τη θεατρική γραφή, απογυμνωμένη από υποδείξεις. Όπως ο ίδιος σημειώνει: «Το έργο γράφτηκε για να παιχτεί σε άδεια σκηνή. Δεν υπάρχουν σκηνικά, δεν υπάρχουν έπιπλα, ούτε φροντιστήριο, ούτε παντομίμα. Δεν υπάρχουν αλλαγές κοστουμιών. Το φως και ο ήχος δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για να δηλώσουν αλλαγή στον χρόνο ή στον χώρο».