Παραµονή Πρωτοχρονιάς. Αρχίζει να νυχτώνει. Ο αέρας κοπάζει, το χιόνι πέφτει πυκνό και µια παγωµένη γαλήνη απλώνεται στο δάσος. Το αρκουδάκι ο Ρούµπη πηγαίνει πιο κοντά στο τζάκι. Κοιτάει τις φλογίτσες που χορεύουν πάνω στα ξύλα, πώς κυνηγάει η µία την άλλη, και νιώθει µεγάλη χαρά.
«Μαµά, πότε θα έρθει; Μαµά, τι ώρα είναι; Μαµά, µήπως µας ξεχάσει;» ρωτάει κάθε τρεις και λίγο. [...]

Ο Άγιος Βασίλης είναι η Ελπίδα για την πραγματοποίηση των ονείρων μας, ακριβώς την παραμονή της Πρωτοχρονιάς, για να γεμίσουμε με χαρά και αισιοδοξία, για να πάει καλά ο Καινούριος Χρόνος. Τον παρακαλούμε, του στέλνουμε γράμματα, του υποσχόμαστε να γίνουμε καλύτερα παιδιά, να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι και του ζητάμε αυτό που κανείς άλλος δεν μπορεί να μας δώσει. Κι εκείνος διαβάζει τα γράμματα, ακούει τις επιθυμίες, σκέφτεται και αποφασίζει.