Πιστεύω εις έναν
Άνθρωπο
Δημιουργό, τεχνίτη και καλλιτέχνη
γονατιστό –σαν, λες, προσκυνητή– στο εργαστήρι του
με λέξεις, νότες, χρώματα
και όλο λάμψη
και έρωτα κι απώλεια
και θάνατο μα και ζωή ξανά
και με λυγμό και με χαράς κραυγή,
ακάματος να ιερουργεί
ακάματος να δημιουργεί
μα κάποτε αποκαμωμένος και κάθιδρος
να στέκει, να δροσίζεται
