Τα τελευταία χρόνια η συζήτηση γύρω από τα κοινωνικά κινήματα έχει αναπτυχθεί παράλληλα με τη συζήτηση για την παγκοσμιοποίηση. Μέσα από τη συζήτηση αυτή φαίνεται ότι τα σημερινά κοινωνικά κινήματα είναι όντως σε θέση να αντισταθούν σε εκείνες τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές που συναντούν τις πιο επαχθείς πλευρές της διαδικασίας της παγκοσμιοποίησης για τις περισσότερο αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες. Ταυτόχρονα, όμως, τα κινήματα αυτά αρχίζουν να επεξεργάζονται έναν θετικό λόγο στο πλαίσιο της πολύπλοκης πραγματικότητας αυτής της διαδικασίας, αναζητώντας μέσα από δυσκολίες και, ενίοτε, μέσα από αγκυλώσεις του παρελθόντος να διατυπώσουν προτάσεις συγκεκριμένων πολιτικών για μια παγκοσμιοποίηση «εναλλακτική» ως προς το πολιτικά κυρίαρχο πρότυπο της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης. Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να απαντήσει σε πολλαπλά και σύνθετα ερωτήματα σχετικά με τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων κινημάτων και τον ρόλο που διαδραματίζουν στη μετανεωτερική κοινωνία. Αναλύει τη δυναμική τους ανάπτυξη στον χρόνο, με επίγνωση των αντιφάσεων και της «δομικής αμφισημίας» στη δράση που εμφανίζουν οι νέοι κοινωνικοί δρώντες. Γι’ αυτόν τον λόγο, επιχειρεί μια σφαιρική προσέγγιση των κινημάτων από την άποψη της θεωρητικής τους θεμελίωσης, της σχέσης τους με την κοινωνική δομή και την πολιτική, των ιδιαίτερων πολιτισμικών τους χαρακτηριστικών και των οργανωτικών τους μορφών και προοπτικών.