ΕΞΟΡΙΕΣ

Συναντῶ ἕνα ϕίλο στὸν ἠλεκτρικό· δὲν τὸν κοιτῶ

δὲν μὲ κοιτᾶ. Δυὸ ξένοι, στὸ ἴδιο ϐαγόνι, κάθε πρωί.

Κάποτε κάναμε ποδήλατο στοὺς ἴδιους δρόμους

πληγιάζαμε σπουργίτια μ’ αὐτοσχέδιες σφεντόνες,

μαλώσαμε γιὰ τὰ ἴδια κορίτσια.

Δὲν ξέρω ἐσύ, μὰ ἐγὼ σὲ ντρέπομαι.

Ἔβγαλα τὰ σκονισμένα ροῦχα ποὺ παίζαμε πόλεμο,

τὰ γόνατά μου δὲν ματώνουν πιὰ

(σπούδασα, δὲν νυμφεύθηκα)

μὲ μονογυάλι καὶ γραβάτα πλέον γυρίζω.

Δὲν σοῦ μιλῶ γιὰ παλιά, ἀλλὰ γιὰ χθὲς

σήμερα, πρὶν ἀπὸ ἕνα λεπτό —

ποιός ϑὰ τὸ ϕανταζόταν!

Δυὸ ξένοι κάθε πρωὶ διαδρομὴ Βικτώρια-Μοναστηράκι.

Σὰν νὰ μὴ μεγαλώσαμε σ’ ἐκεῖνο τὸν δρόμο,

σὰν νὰ μὴ σοῦ πῆρα κάποτε μιὰ Μαρία

σὰν νὰ μὴ μοῦ πῆρες κάποτε μιὰν Ἑλένη.

Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

 O Δημήτρης Αγαθοκλής γεννήθηκε στην Αθήνα το 1977, όπου σπούδασε Μαθηματικά. Από τις εκδόσεις Μελάνι έχει εκδοθεί η ποιητική συλλογή του Άφεσις (2017). Σήμερα εργάζεται ως καθηγητής στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση.