Ὁ ποιητικός λόγος τῆς Μ.Φ.Μ. ἀναδεικνύει τήν
πλαστικότητα τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας, ἐνῶ
ζωγραφίζει τά θέματά της μέ πανδαισία
χρωμάτων… Κατορθώματα θαυμαστῆς αἰσθητικῆς
καί ἔγνοιας γιά τήν καλλιέπεια τῆς γλώσσας.
«… Τά φουσκοκαίρια θά καταλαγιάσουν
Καί τότε πανόλβιος ὁ στοιχειοδαρμένος
Θά γοργοπετάξει σάν περήφανος χρυσαετός
Καί θά αἰχμαλωτίσει γιά πάντα
Τίς φωτοδέσμες
Τ’ ἀστρογιορντάνια
Τίς ἐλπιδαρμαθιές» ΧΡΥΣΑΕΤΟΣ
