Στην αρχαία γη του βαθύστερνου Εύξεινου Πόντου, στην Αμι­σό, στην Τραπεζούντα, στα αγέρωχα Κολχικά βουνά, στη φη­μι­σμένη Έφεσσο των αιώνων, στη Σμύρνη την ονειρεμένη και αξιοδάκρυτη, στο Αφιόν Καραχισάρ, στην Αλμυρά Έρημο, στον Σαγ­γάριο ποταμό, στα βάθη της Ανατολίας αλλά και στην αρχό­ντισσα Θεσσαλονίκη, διαδραματίζεται η ιστορία αυτή. Ο χρόνος της αρχίζει από το 1912 και την έναρξη των νικηφόρων βαλκα­νικών πολέμων και λήγει λίγο χρόνο μετά τον Αύγουστο του 1922 και την κατάρρευση του αχανούς ελληνικού μετώπου, που εκτει­νό­ταν από την Κίο της Προποντίδας ως τη δεξιά όχθη του Μαι­άνδρου. Η μικρασιατική εκστρατεία του 1919, οι περιφανείς νίκες των Ελλήνων στα βάθη της Μικράς Ασίας κι ύστερα η ήττα, η αι­μα­τοβαμμένη υποχώρηση της ελληνικής στρατιάς, η εγκα­τά­λειψη των Ρωμιών της Μικρασίας στις ορδές του μανιασμένου τουρκι­κού όχλου, η απώλεια πανάρχαιων κοιτίδων πολιτισμού ελ­ληνι­κού, όπου αναπτύχθηκαν ο στοχασμός κι ο λόγος, συνιστούν «το τραύ­μα», τη μεγαλύτερη καταστροφή στη σύγχρονη ελληνική ιστο­ρία: ένα χαίνον τραύμα στο σώμα της Ελλάδας.