Tο ζήτημα της εισαγωγής στο πανεπιστήμιο αποτελεί για μαθητές και γονείς κυρίαρχο πρόβλημα και για την πολιτεία μείζον πολιτικό θέμα. Από το 1960 και μετά πραγματοποιήθηκαν αλλεπάλληλες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες δεν κατάφεραν, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, να λύσουν το πρόβλημα, αλλά αντίθετα ενίσχυσαν τον ρόλο του φροντιστηρίου, καθιστώντας το αναγκαίο για την εισαγωγή των μαθητών στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το φροντιστήριο αποτελεί ένα άτυπο αλλά λειτουργικά εδραιωμένο δομικό στοιχείο του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, γεγονός που αποδεικνύεται από τον αριθμό των μαθητών της λυκειακής βαθμίδας που φοιτούν κάθε χρόνο στα φροντιστήρια. Στο παρόν βιβλίο διερευνώνται οι απόψεις των ίδιων των μαθητών της τρίτης λυκείου ως προς τον βαθμό αναγκαιότητας παρακολούθησης του φροντιστηρίου, το αναλυτικό πρόγραμμα του τελευταίου έτους του λυκείου, τους παράγοντες επηρεασμού σε ό,τι αφορά την επιλογή των σχολών στις οποίες επιθυμούν να εισαχθούν, τον υπολογισμό του συνολικού χρόνου εργασίας τους, τη συγκριτική αποτίμηση σχολείου και φροντιστηρίου καθώς και το κόστος επιβάρυνσης του οικογενειακού
προϋπολογισμού από τη φοίτηση στο φροντιστήριο.