Συνοδοιπόρε εσύ στη σκέψη,
που περιπλανιέσαι ανάμεσα στα ρείκια κοντά μου:
κραταιότεροι-
του-
θανάτου ξαπλώνουμε
μαζί, το άχρονο,
αφθονεί κάτω από τα βλέφαρά μας
που ανασαίνουν,
ένα ζευγάρι κρεμασμένα κοτσύφια
δίπλα μας, κάτω
από τους αποτραβηγμένους στα λεύκα
συντρόφους μας, οι δικές μας
μετα-
στάσεις.
