"Πεθαίνουν ποτέ τ' αστέρια;
Φταίει ίσως που σχεδόν ασπρίσαν τα μαλλιά σου
Μα εγώ θα πάρω μόνο δύο φέτες της φθοράς σου
Ίσα που να τις βάλω μες στο ποίημα.
Η μαγιά μου για την αναδιάρθρωση του κόσμου
Λίγη φθορά για γούρι.
Έτσι για να 'μαι περήφανη που παντρεύτηκα το χάος,
αλλά δεν αφανίστηκα απ' αυτό, ωστόσο.."
