Πάντα άρχει ο ήλιος, πάντα άρχει η βροχή, αρκεί το ένα να είναι στο κατόπι του άλλου. Παντού υπάρχει ο χρόνος και ο έρωτας, ολούθε κυκλοφορούν οι σκιές. Κάποιες, πάντοτε, φεύγουν. Αλαφραίνουν τη γη από το βάρος τους, παίρνουν μόνιμη άδεια από το φως του ήλιου που τις σχημάτιζε. Η βροχή ξεπλένει το διάβα τους και ετοιμάζει τον νέο χρόνο, τους φρέσκους έρωτες, τις νωπές σκιές που ξετρυπώνουν στο ατέλειωτο ξετύλιγμα της ζωής. Μετά τον ήλιο η βροχή.
