Ο μικρός Σταύρος νοσταλγεί τη γιαγιά Ευδοκία… Χωρίς αυτήν έχει μια «σχεδόν οικογένεια». Βλέπετε, η γιαγιά μετά την αρρώστια της μετακόμισε σε μια όμορφη και ήσυχη αλλά μακρινή γειτονιά, όπου δεν πιάνει το τηλέφωνο. Έτσι κι ο Σταύρος παίρνει ένα παιχνίδι, ένα πράσινο τηλέφωνο, και με σύνδεση τη φαντασία του συνομιλεί με την αγαπημένη του γιαγιά!
Ένα ευαίσθητο και πρωτότυπο βιβλίο για την απώλεια.
