Στα δεκαοκτώ της χρόνια πρωτοαισθάνθηκε το σκίρτημα του έρωτα η Άλμα, σε μια γιορτή στο παραδεισένιο νησί της, τις Σπέτσες. Μια τυχαία συνάντηση πυροδότησε ξαφνικά το έντονο ενδιαφέρον της για τον νεαρό Αθηναίο που χτύπησε την πόρτα της καρδιάς της και οι επαναλαμβανόμενες συναντήσεις τους κάθε Κυριακή, έμελλε να ξεδιπλώσουν με ασυνήθιστους γρήγορους ρυθμούς τον έρωτα των δύο νέων, και να την μετονομάσουν σε «Κορίτσι της Κυριακής».
Αντάλλασσαν όρκους για μια συνέχεια δίχως τέλος, όμως οι προσδοκίες τους προσέκρουσαν σε οικογενειακές υποχρεώσεις του νεαρού συντρόφου της, που επέλεξε τον δρόμο της απόδρασης, δίχως καμιά εξήγηση.
Η πίκρα του κοριτσιού αβάσταχτη. Η μεσολάβηση του αιφνίδιου θανάτου της μητέρας της, του μοναδικού ανθρώπου που της είχε απομείνει, μεγάλωσε την απόγνωσή της. Δεν την χωρούσε πια το νησί της, αλλά ούτε της απάλυνε τον πόνο η παρηγοριά των φίλων της. Γι’ αυτό διάλεξε τη λύση της μετανάστευσης με το πλοίο που έκανε κάθε δίμηνο το μακρινό και αβέβαιο ταξίδι από την Ελλάδα στη μακρινή Αμερική, όπου ο καλός της θείος μόλις έμαθε την απώλεια της μητέρας της και αδελφής του, καθώς και τον άτυχο έρωτά της, την ενθάρρυνε να μπει στο καράβι και να ξενιτευτεί για να διαγράψει οριστικά από τη μνήμη της και την καρδιά της όλες αυτές τις οδυνηρές καταστάσεις.
Μπήκε, λοιπόν, στο πλοίο, που ήταν γεμάτο ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο στη μακρινή αλλά πλούσια χώρα, την Αμερική. Έτσι κι εκείνη πίστεψε πως θ’ άλλαζε η ζωή της. Η ατυχία όμως ξανακτύπησε και πάλι την πόρτα της, σκληρή κι ανελέητη.
Μόνη της ελπίδα η επιστροφή στο νησί της κοντά στους φίλους της για μια ζωή χωρίς περιπέτειες και πόνο.
Και μέσα σ’ όλη αυτήν την αναστάτωση, η περιγραφή ενός μεγάλου έρωτα που άνθισε μέσα στα αποκαΐδια της μεγάλης πυρκαγιάς της Θεσσαλονίκης και που έπαιξε έναν συνταρακτικό ρόλο στη ζωή της Άλμας.