Δικαιοσύνη και κάλλος. Για την σύγχρονη νοοτροπία, η απόσταση μεταξύ ηθικής και αισθητικής είναι σαφής. Η αισθητική μπορεί να παραμένει προσωπική και σχετική. Η ηθική έχει σκοπούς παγκόσμιους. Μπορούμε να αποφύγουμε την αισθητική, αλλά όχι την ηθική. Οι Έλληνες, στους οποίους οφείλουμε τις δύο έννοιες, θα είχαν αντιτεθεί σε τούτο τον διαχωρισμό. Δεν είχαν κωδικούς που όριζαν το κάλλος ή την εντιμότητα. Υπήρχε όμως γενική συναίνεση σε αμφότερες, και επίσης στο γεγονός ότι ήταν ενδόμυχα συνδεμένες. Ήταν δύο όψεις της ίδιας ποιότητας: της αρετής, του αρίστου.
