Να χαθεί κανείς μέσα σ’ έναν άλλον άνθρωπο. Από κάτι άπιαστο. Φευγαλέο. Μια λάμψη της στιγμής φωταγωγεί τη ζωή και μετά την αφήνει άδεια. Η στιγμή αυτή. Η παράφορη λάμψη της. Ο ήλιος που καίει. Οι κρυστάλλινες βουτιές. Η μεγάλη βραδιά του πάρτι. Η πλάνη, ένας αέρας. Τα χαμηλωμένα βλέμματα. Ο βυθός της θάλασσας. Η ζωή μετά. Το μετά. Το δίχως τέλος, μετά. Η φυλακή που λέγεται χρόνος. Οι μεγάλες νύχτες. Οι ατέλειωτες μέρες.

Αυτός είναι ο φίλος της Τρίτης.

Μέσα από την ταυτόχρονη αφήγηση δύο ιστοριών. Που είναι όμως μία. Η ιστορία ενός ανθρώπου που χάθηκε και δεν μπορεί να βρει τον δρόμο της επιστροφής. Μια γνώριμη φωνή, ένας επαναλαμβανόμενος ψίθυρος τον εμποδίζει να γυρίσει πίσω.

Στον εαυτό του.