Η Αλεξάνδρα Κολοντάι με το συγκεκριμένο έργο της (το οποίο περιλαμβάνει προφορικές της διαλέξεις) φωτίζει την ταξική ουσία και την ιστορικότητα της κοινωνικής θέσης της γυναίκας, που αφορά κατά βάση τη θέση της στην κοινωνική εργασία και, ως παράγωγο, τη θέση της στην οικογένεια –με βάση τον ειδικό της ρόλο στην αναπαραγωγή του ανθρώπου– και τη σχέση με το άλλο φύλο, γενικότερα τις σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων. Πρόκειται για ένα έργο με ιδιαίτερη εκλαϊκευτική δύναμη, σημαντικό για τη γυναίκα εργατικής, λαϊκής ένταξης ή καταγωγής, τη νέα γυναίκα, ακόμα και τη μαθήτρια, αλλά και για τη γυναίκα αγωνίστρια του λαϊκού κινήματος.
