Εξετάζοντας τη διαχείριση του τραγικού στο έργο του Παπαδιαμάντη και του Βιζυηνού στην ουσία επιχειρούμε μια ανάγνωση της αρχαιοελληνικής παράδοσης, όχι για να προτείνουμε μια νέα θεωρία του μυθιστορήματος και της καταγωγής του μέσα από κάτι χαμένο στο βαθύ παρελθόν, στο χρόνο, αλλά για να δούμε τους δεσμούς του τόπου, τις επιρροές,
