Όποιος πιστεύει σε λογικές αυτοφυίας και αυτοευφυίας, πλανάται. Η δηµιουργία και η πορεία µας µέσα στο χρόνο, δεν είναι παρά ένα ατελείωτο «ταξίδι» συγκεκριµένων και συγκεχυµένων γονιδίων.

Μόνο έτσι µπορούσα να εξηγήσω τη λατρεία µου για τη θάλασσα (Ναύτης σε Βαριά Φανέλα).

Το θέαµα ήταν ξεκαρδιστικό! Σουρεαλιστική απεικόνιση ενδεούς πόρνης του Νότου! «Πριν την εκτέλεση, θέλουν να γελοιοποιήσουν και να ταπεινώσουν τον περήφανο τροµοκράτη που έχω µέσα µου», σκέφτηκα, «αλλά από την άλλη, γελοιοποιούµαι και εγώ» (Ο Τροµοκράτης Μέσα µου).

Ήµουν γεννηµένος για να καταστρέφω ωραίες εικόνες, όχι για να τις φτιάχνω! Έπρεπε να συµφιλιωθώ µε την ιδέα ότι στον τοµέα αυτόν ακόµη και το «τίποτα», ήταν συχνά ο «τακτικός στόλος» ενώ εγώ το «πειρατικό ασκέρι» πάντα! (Όριο Ηλικίας).

Τρία διηγήµατα λοξής και περιπαικτικής µατιάς σε δυσχερείς περιστάσεις του βίου ή αλλιώς πώς ο αυτοσαρκασµός και η σκωπτική διάθεση ανάγεται σε δραστική µέθοδο υπονόµευσης αυτών.