"Ένας κόσμος όμορφος κι ευαίσθητος, ανήσυχος και προβληματισμένος, τρυφερός μα και τόσο δυνατός ταυτόχρονα που σε ξαφνιάζει.
Κοινή συνιστώσα σε όλα τα ποιήματα η πεθυμιά για φως και ζωή. Πλούτος συναισθηματικός και πνευματικός που λαχταρά να βγει στο φως, να ειπωθεί, να νικήσει την απογοήτευση, την πίκρα, την αγωνία, που κάθε ευαίσθητος άνθρωπος βιώνει καθημερινά σε μια χώρα που ματώνει, που υπομένει το πλιάτσικο σε χέρια ανάξια και υστερόβουλα, όταν οι άξιοι σωπαίνουν."
Απόσπασμα από τον πρόλογο της
Έρρικας Καραβαριώτη
Εκπαιδευτικού
