Ο συγγραφέας, πριν αποφασίσει να το δημοσιεύσει, πέρασε και ξαναπέρασε από τα μέρη που συνέβηκαν τα όσα αναφέρονται στις σελίδες του. Και, όπως ήταν φυσικό, όλα είχαν διαφοροποιηθεί τόσο, ώστε και ο ίδιος άρχισε
ν’ αμφιβάλλει, αν κάποτε υπήρξαν οι δρόμοι και οι περιοχές που θυμόταν ο ίδιος. Μπαΐρια και χαμόσπιτα μετατράπηκαν σε πολυκατοικίες, σχολεία, εκκλησίες. Μνήματα, ξυλαποθήκες και ρέματα έγιναν πάρκα.
Στενοί, αδιάβατοι λασπόδρομοι και καλντερίμια διαπλατύνθηκαν και ασφαλτοστρώθηκαν. Κακόφημες περιοχές, «επίσημες» εξαφανίστηκαν εντελώς.
Γενικά άλλαξε όψη η πόλη. Έγινε αλλιώτικη. Τίποτε δε θύμιζε την παλιά μορφή της. Και τότε σκέφτηκε να σχεδιάσει - μια ιδέα που ακόμη και τώρα τη θεωρεί τολμηρή - ένα τμήμα της, όπως ήταν παλιά, και να το προσφέρει σ’ αυτούς που θα θελήσουν να διαβάσουν το βιβλίο και γνωρίζουν την πόλη.