Άλλωστε, στη σκηνή δικαιώνονται πρόσωπα αδικαίωτα…
Ελένη Παπαδάκη…
Η τραγική ηθοποιός –«θύμα με ονοματεπώνυμο» στα Δεκεμβριανά– επιστρέφει στον χώρο της, στη θεατρική σκηνή, για να αφηγηθεί το εμφύλιο κύτταρο του θεάτρου, του τόπου της, του καιρού της. Έχουν ειπωθεί πολλά, όλα στα σκοτεινά, εκεί όπου «προχωρούσαν και οι ήρωες» που έσωσε η Παπαδάκη από το εκτελεστικό απόσπασμα λίγο πριν εκτελεστεί και η ίδια. Ένα όμως είναι το σίγουρο: η Παπαδάκη δεν ήταν ο μέσος όρος. Η προσωπική της ετερότητα συναντά τη δημόσια εμφύλια περίοδο της χώρας και κάπου εκεί γράφεται ίσως η πιο μελανή ιστορία του θεάτρου μας.
