Ο Δημάς γύρισε και κοίταξε τον Ιησού...
Τα βλέμματά τους συναντήθηκαν. Και τότε...
Γύρισε η ζωή και η ιστορία τριάντα τρία χρόνια πίσω!
Σε μια έρημη, υγρή σπηλιά!
- Κύριε! Ψιθύρισε ο Δημάς. Θυμήσου με, σε παρακαλώ...
Θυμήσου κι εμένα όταν έλθεις στη Βασιλεία Σου...
Ο Ιησούς κοίταξε με το Θεϊκό Του βλέμμα τον Δημά.
Και ήταν σα να του έλεγε:
“Μη φοβάσαι! Γι’ αυτό ήλθα στη γη...
Τα δάκρυα της μετανοίας σου έγιναν το κλειδί της αιώνιας ευτυχίας σου! Σε αγαπώ πολύ, Δημά!
Ας συγχωρέσει τους σταυρωτές μου ο Επουράνιος Πατέρας μου...
Μα, είμαι βέβαιος, πως όσες φορές ξαναέρθω στη γη άλλες τόσες θα με ξανασταυρώσουν...
